duizend stiltes
Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ
Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί
Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς
Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές
Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί
Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς
Tijdens onze omzwervingen in de avonduren
midden in het stadsgedruis
de doffe stemmen van onbekenden
verstrooit de wind her en der
Je houdt mijn hand vast en ik jou
je kijkt me een moment lang aan
onze grote droom
verklaar ik je met een kus
Εn daarna zeggen we niet veel
want de droom leeft voort in het stilzwijgen
met de blik op de voorbijgangers
had ik maar duizend stiltes die je kon horen
Tijdens onze omzwervingen in de avonduren
door de gangen van het hart
hoe vult de nacht zich met kleuren
hoe lichten de schaduwen op
En ik vind de woorden niet om je te zeggen
want alles heeft een stem
onze grote droom
verklaar ik je met een kus
En daarna zeggen we niet veel
want de droom leeft voort in het stilzwijgen
met de blik op de voorbijgangers
had ik maar duizend stiltes die je kon horen
Parmenius © 28.08.2018