Tormento, mistero
Τραύματα με γέμισες μονάχα τραύματα ύπουλα και βαριά θαύματα γίνονται ακόμα τάχα θαύματα να μην πονάω πια Μαρτύριο, μαρτύριο μαζί σου τόσα χρόνια μυστήριο, μυστήριο το πόσα υπομένει η καρδιά μαρτύριο, μαρτύριο μα δε κρατάει αιώνια απόψε τελειώνει οριστικά Φεύγω και μη λες κουβέντα μη με σταματάς πιο καλά να με μισήσεις έτσι αν αγαπάς φεύγω και μη λες κουβέντα αγανάκτησα απ’ ατέλειωτη θητεία λιποτάκτησα Ρήγματα βαθιά ανάμεσά μας Ρήγματα σαν να `γινε σεισμός θρύψαλα μονάχα του έρωτά μας θρύψαλα, οργή κι εγωισμός Φεύγω τώρα ήρθε η ώρα δεν αλλάζει μην το συζητάς φεύγω τώρα ήρθε η ώρα δε με σταματάς		Mi hai solo riempito di ferite, ferite subdole e profonde ancora avvengono miracoli, forse miracoli affinché io non soffra più. Tormento, tormento, tanti anni insieme a te, mistero, mistero, quante cose sopporta il cuore, tormento, tormento, ma non per un'eternità, stasera finisce definitivamente. Vado via, e non dire una parola per fermarmi, se mi ami, come sarebbe meglio se mi odiassi ! Vado via, e non dire una parola, mi sono adirato, ho disertato una naia senza fine. C'è una faglia profonda in mezzo a noi, una faglia, come quando avviene un terremoto, solo frammenti del nostro amore, frammenti, rabbia e egoismo. Ora vado via, l'ora è arrivata, non discutere, le cose non cambiano, ora vado via, l'ora è arrivata, non mi puoi trattenere.
android2020 © 05.07.2018

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info