Beni bu kavruk yeryüzüne diktiler
Με φυτέψανε πάνω σε καμένη γη Ήλιος κι άνεμος κι ούτε γύρω μια πηγή Και μου ζητάς να γίνω δέντρο δροσερό Δεν μπορώ. Είναι πια αργά Το διψασμένο κλαρί δεν λυγά Φύγε. Δεν υπάρχει γιατρειά Δεν υπάρχει γιατρειά. Πικρά φιλιά καίνε στα χείλη μου Στο καλό, Απρίλη μου άσε με στην ερημιά του καημού Στα στρατόπεδα κι από κει στην προσφυγιά Κάτσε μέτρησε πόσα χώρεσ’ η καρδιά και ξαφνικά μέσα στο δρόμο μου εσύ Δυνατό, κόκκινο κρασί Αχ, τι παιχνίδια μας παίζ’ η ζωή... Φύγε. Δεν υπάρχει γιατρειά. Δεν υπάρχει γιατρειά. Πικρά φιλιά καίν’ στα χείλη μου Στο καλό, Απρίλη μου άσε με στην ερημιά του καημού.		Beni bu kavruk yer yüzüne diktiler Ne güneş ne rüzgâr ne de bir su kaynağı var Ve sen benden canlı bir ağaç olmamı istiyorsun Olamam, artık çok geç Kurumuş dal eğilmez artık Git burdan, deva yok Deva yok. Acı öpücükler dudaklarımda yanıyor Nisan’ım, güle güle git Çaresizliğin düşünceleri içinde bırak beni. Askeri kamplara ve oradan mülteciliğe Otur say, bu kalp nelere katlandı Ve birdenbire yoluma sen çıktın Canlı, kırmızı şarap Ah, hayat bizimle nasıl bir oyun oynuyor... Git burdan, deva yok Deva yok. Acı öpücükler dudaklarımda yanıyor Nisan’ım, güle güle git Çaresizliğin düşünceleri içinde bırak beni.
naytekin © 20.01.2020

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info