Die Taverne | ||
Τα βήματα μου μ’ έφεραν στης γειτονιάς το ταβερνάκι που χθες οι φίλοι τα `πιναν σε μιας γωνιάς το τραπεζάκι. Φέρνει ο κάπελας κρασί το πίνω σαν νεράκι με της κιθάρας το αχό λέω ένα τραγουδάκι. Έχω στα στήθια μου καημό έχω φωτιά μεγάλη ένα τσαχπίνικο μικρό μου πήρε το κεφάλι. Λέω τραγούδια ερωτικά μες στου κρασιού τη ζάλη βλέπω αυτήν που μ’ αγαπά να μου γελάει πάλι. Και δωσ’ του, δωσ’ του το κρασί μου παίρνει τον καημό μου βλέπω να μπαίνει κι η μικρή στον κόσμο τον δικό μου. Μα να που κάποτε ξυπνώ καταμεσής του δρόμου να καταλάβω προσπαθώ που πάει το σπιτικό μου. | Meine Schritte führten mich in die kleine benachbarte Taverne wo gestern meine Freunde an einem Ecktisch gebechert hatten. Der Wirt bringt Wein, den ich wie Wasser trinke und zur Begleitung der Gitarre singe ich ein Liedchen. In meiner Brust da sitzt der Kummer, ein großes Feuer mich verzehrt denn eine verführerische Frau hat mir den Kopf verdreht. Liebeslieder singe ich, vom Wein schon ganz benebelt ich sehe jene die mich liebt wie sie mir wieder zulächelt. Und auf, und auf noch einen Wein, er nimmt mir meinen Gram ich sehe jetzt wie die junge Frau in meiner Welt kommt an. Doch jetzt wo ich irgendwann erwache mitten auf dem Weg versuche ich zu begreifen, wo es nach Hause geht. | |
Balinger © 04.02.2018 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info