Wie schön bist du, Morgenstern
Ωραίος πού είσαι αυγερινέ,
μ’αγγέλους κατεβαίνεις,
χτυπάς τις πόρτες την αυγή
κι όλους τους πόνους παίρνεις
Βρίσκεις πονεμένα σπίτια,
βρίσκεις άδειες αγκαλιές
και τραγούδια που κρυφτήκαν
σαν πουλιά μες στις καρδιές
Ωραίος που είσαι αυγερινέ,
πρόσωπο σαν το κρίνο,
παίρνεις το κλάμα απ’τα παιδιά
κι απ’ τα πουλιά τον θρήνο
Βρίσκεις πονεμένους δρόμους
και καρδιές χωρίς χαρά,
έναν ήλιο ξεχασμένο
παν’ απ’τα βαθειά νερά
Wie schön bist du, Morgenstern,
mit Engeln kommst du herabgestiegen
klopfst an die Türen im Morgengrauen
und läßt alle Schmerzen versiegen
Du findest schmerzerfüllte Häuser,
du findest leere Umarmungen
und Lieder die versteckt geblieben
wie Vögel in den Herzen
Wie schön bist du, Morgenstern,
ein Antlitz wie die Lilie,
du nimmst den Kindern das Weinen
und den Vögeln das Klagelied
Du findest schmerzerfüllte Wege
und Herzen ohne Freude,
eine vergessene Sonne
über den tiefen Wassern
Balinger © 01.10.2018