Verlorener Klang
Μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
εκείνη την παλιά φωτογραφία
απ’ όνειρα παλιά ν’ αδειάσει ο τοίχος
είναι παλιός, είναι χαμένος ήχος.
Και θέλει νιάτα και καρδιά η ελευθερία
μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
μην επιμένεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
Μας βασανίζει του καιρού μας η ανία
κλείσαν τα σύνορα του κόσμου μας Μαρία,
και τα συνθήματα γινήκαν μόνο λέξεις
εδώ που φτάσαμε δεν έχεις να διαλέξεις.
Είμαστ’ απ’ έξω απ’ αυτήν την ιστορία
μη με πικραίνεις άλλο πια Μαρία,
μη με πικραίνεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
Μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
να με θυμάσαι στον ΕΛΑΣ επιλοχία
τα χρόνια δεν τα παίρνεις πίσω
ήρθ’ ο καιρός, ήρθ’ ο καιρός πια να τη σκίσω.
Εκείνη την παλιά φωτογραφία
μη με πικραίνεις άλλο πια Μαρία,
μη με πικραίνεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
Beharre nicht mehr darauf, Maria
jene alte Fotografie
von alten Träumen soll die Wand frei werden
es ist ein alter, verlorener Klang
Und es braucht Jugend und Herz die Freiheit
beharre nicht mehr darauf, Maria
beharre nicht mehr darauf, nicht mehr, nicht mehr, Maria
Uns quält die Langeweile unserer Zeit
die Grenzen unserer Welt sind zu, Maria,
und die Parolen sind nur Worte geworden
hier wo wir angekommen sind, hast du keine Wahl mehr
Wir sind draußen aus dieser Geschichte
betrübe mich nicht mehr, Maria
betrübe mich nicht mehr, nicht mehr, nicht mehr, Maria
Beharre nicht mehr darauf, Maria
mich an den ELAS-Feldwebel zu erinnern
die Jahre bekommst du nicht zurück
es ist die Zeit gekommen, die Zeit gekommen, sie zu zerreißen
Jene alte Fotografie
betrübe mich nicht mehr, Maria
betrübe mich nicht mehr, nicht mehr, nicht mehr, Maria
Balinger © 11.08.2020