Zweihundert in Kaisarianí

Δένω κόμπο στο μαντήλι
να θυμάμαι ένα καημό
ρίχνω λάδι στο καντήλι
και στη Παναγιά λυγμό,

διακόσιοι στη Καισαριανή
κι έμεινε ο κόσμος μόνος
διακόσιοι στη Καισαριανή
και μίκρυνε ο κόσμος,

Ρώτησε τη καρδερίνα
στο χρυσό της το κλουβί
γιατί κάθε Μάη μήνα
μένει πάντοτε βουβή.


In das Tuch mach' ich den Knoten
der mich erinnert an den Schmerz
mit Öl fülle ich das Öllämpchen
ein Schluchzer für die Muttergottes,

zweihundert in Kaisarianí
und die Welt sie blieb allein
zweihundert in Kaisarianí
und die Welt sie wurde klein,

Frage nur den Distelfink
in seinem goldnen Käfig
warum denn jedesmal im Mai
er nicht singt sein Lied.

Balinger © 12.02.2019

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info