Hij reed weg, de trein
Σβήνει τ’ αστέρι του βοριά στην ανηφοριά κι ένα ποτάμι φωτεινό κυλάει στον ουρανό Κοιμούνται ακόμα τα παιδιά κάτω απ’τη ροδιά Και μ’ένα δάκρυ μου θολό τα μάτια τους φιλώ Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ σταλαγματιά χρυσή πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ σε γαλανό νησί Πήρες απ’ το καλοκαίρι στο μικρό σου χέρι το λαμπερό τ’ αστέρι και πήγες σ’ άλλη γη μ’ όνειρα κι εγώ πηγαίνω να σε περιμένω νερό σταματημένο σε δροσερή πηγή Πάει έφυγε το τρένο έφυγες κι εσύ σταλαγματιά χρυσή		Ze dooft, de poolster, terwijl ze opkomt al en een heldere rivier vloeit door het firmament De kinderen slapen nog onder de granaatboom En met een wazige traan kus ik hun ogen Hij reed weg, de trein, ook jij vertrok gouden druppel hij verdween, de trein, ook jij verdween naar een blauw eiland Deze zomer nam je ze in je kleine hand, de heldere ster, en je ging naar een andere aarde met dromen; ook ik ga, om op je wachten roerloos water in een koele bron Hij reed weg, de trein, ook jij vertrok gouden druppel
renehaentjens © 23.06.2018

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info