Za głosem gwiazd | ||
Στην ερημιά κι αν προχωρώ και στα στενά Η μοναξιά μες τους πολλούς με συναντά Και προσπαθώ σαν τους τρελούς να κρατηθώ Απ’ τον ιστό του φεγγαριού ψηλά να βγω Ακούς, των άστρων τις φωνές ακόμα ή πατάς κι εσύ γερά στο χώμα; Δες, αδειάσαν του ουρανού οι δρόμοι κι εγώ νιώθω μόνη Ακούς, των άστρων τις φωνές ακόμα, ή πατάς κι εσύ γερά στο χώμα; Ποιος μου πήρε ό,τι αγαπάω, πες μου πού να πάω... Το γκρίζο φως της λογικής συνηθίζει εδώ Σαν βουητό της εθνικής, σαν τον καπνό Κι εγώ πετώ με της ψυχής τον αετό Μες την ηχώ της εποχής να μη χαθώ | Odchodzę stąd na pusty ląd w zaułków kąt Samotność swą wśród ludzi gron spotykam wciąż Próbuję więc szaleńczo wręcz utrzymać się I ponad sieć księżyca gdzieś wyżej się wznieść Czy ty wciąż dziś za głosem gwiazd podążasz Czy jak inni naprzód twardo stąpasz Patrz na niebie ścieżka zapomniana Kroczę po niej sama Czy ty wciąż dziś za głosem gwiazd podążasz Czy jak inni naprzód twardo stąpasz Któż mi zabrał wszystko co kochałam Dokąd mam pójść sama Logicznych słów półmroczny słup zakwita tu Jak smętny szum krajowych dróg jak dym i kurz Unoszę się jak orła cień ma dusza mknie By w echu tej epoki złej nie zgubić się | |
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 22.01.2019 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info