Moja racja

Εγώ έχω το δίκιο μου κι εσύ τον κόσμο όλο
νομίζεις θα βρεθούμε στα μισά
μιλάω με τον ίσκιο μου τρομάζω με το ρόλο
κοιμάμαι με τα μάτια μου ανοιχτά

Εμένα με φωνάζουνε με το μικρό μου μόνο
η σκούφια μου κρατά απ’ το πουθενά
κι εσένα που σε ήξερε κι η πέτρα που σηκώνω
τρομάζεις όταν έρχομαι κοντά

Εγώ μετράω τα ρέστα μου να βγάλω κι άλλο μήνα
ανοίγω και δε βλέπω ουρανό
εσύ έχεις στο πιάτο σου ολόκληρη Αθήνα
ανοίγεις και χαζεύεις το κενό

Εγώ έχω το δίκιο μου κι εσύ τον κόσμο όλο
νομίζεις θα βρεθούμε στα μισά
μιλάω με τον ίσκιο μου τρομάζω με το ρόλο
κοιμάμαι με τα μάτια μου ανοιχτά

Εμένα με φιλήσανε στο στόμα οι ανάγκες
την έκανα τη βόλτα στα βαθιά
κι εσένα το ταξίδι σου δυο καρφωμένες ράγες
νομίζεις ότι πήγες μακριά

Εγώ μετράω τα ρέστα μου να βγάλω κι άλλο μήνα
ανοίγω και δε βλέπω ουρανό
εσύ έχεις στο πιάτο σου ολόκληρη Αθήνα
ανοίγεις και χαζεύεις το κενό


Ja jestem tą co rację ma – tyś tym co świat posiada
Uważasz że w pół drogi spotkasz mnie
Obawiam się swej roli wciąż i z cieniem swym rozmawiam
Z oczyma otwartymi nawet śpię

Gdy ludzie do mnie mówić chcą zwracają się zdrobniale
Nikt nie wie skąd znalazłam się wśród nich
Choć ciebie nawet kamień zna co dźwigam tak wytrwale
Gdy zbliżam się masz trwogę w oczach swych

By przetrwać do pierwszego wciąż od nowa resztę liczę
Otwieram lecz nie sięga nieba wzrok
Tymczasem na talerzu swym ty całą masz stolicę*
Otwierasz i podziwiasz przestrzeń w krąg

Ja jestem tą co rację ma – tyś tym co świat posiada
Uważasz że w pół drogi spotkasz mnie
Obawiam się swej roli wciąż i z cieniem swym rozmawiam
Z oczyma otwartymi nawet śpię

Całują mnie po ustach mych potrzeby tak przyziemne
Odbyłam już swój spacer aż na dno
Ty masz na podróż szyny dwie złączone nierozdzielnie
Uważasz że znasz mnóstwo świata stron

By przetrwać do pierwszego wciąż od nowa resztę liczę
Otwieram lecz nie sięga nieba wzrok
Tymczasem na talerzu swym ty całą masz stolicę
Otwierasz i podziwiasz przestrzeń w krąg

EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 30.01.2019

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info