Mis propios extraños
Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί είναι αυτοί που ζουν κοντά μου τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ τους ανοίγω την καρδιά μου Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός μεσ’στην άγνωστη ψυχή του Ο καθένας στη δική του ξενιτιά πολεμάει για τη ζωή του Οι δικοί μου ξένοι είν’ οι αγαπημένοι Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά κι από μακριά αγαπάνε ’Ετσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά και θυμόμαστε όπου πάμε Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός κι αδελφή ψυχή γυρεύει και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς την αλήθεια του λαξεύει Οι δικοί μου ανθρώποι της καρδιάς μου οι τόποι		Mis propios extraños, los más lejanos Son los que viven junto a mí Los miro, los toco, les hablo Les abro mi corazón Pero cada uno viaja solo Dentro de su alma desconocida Cada uno en su propio exilio Lucha por su vida Mis propios extraños Son los queridos Mi propia gente vive lejos Y aman de lejos Así crecen el mundo y el corazón Y nos acordamos de adónde vamos Pero cada uno viaja solo Y busca un alma gemela Y en los pedazos de cristal del corazón Le graba la verdad Mi propia gente Los lugares de mi corazón
CMS © 24.12.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info