Voz
Βρέθηκα μετά τον χωρισμό στο σταθμό, στο βαγόνι μου,
μια ζωή σε μια αποσκευή
τα νεκρά όνειρά μου,
ξάφνου εκεί μες στο συνωστισμό
μια φωνή τόσο γνώριμη,
μια φωνή που γίνεται κραυγή καθώς λέει το όνομά μου,
και το τρένο ξεκίνησε και εσύ πάλι μακριά μου.
Κι ηθέλα τόσα να σου πω
πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.
Τρέχουνε οι πόλεις κι οι σταθμοί
μα εσύ πάντα πλάι μου,
βλέπω τη μορφή σου, μου μιλάς
σαν βροχή σαν αέρας,
θέλω να κατέβω στην στροφή
μα η φωνή μου σκορπίζεται,
θέλω να κατέβω στην στροφή
δεν μ’ ακούει κανένας,
και το τρένο πια χάνεται
σαν το φως μιας ημέρας.
Κι ήθελα τόσα να σου πω
πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.
Nasla sam se posle raskida, na stanici, u vagonu
ceo zivot u jednom koferu
moji mrtvi snovi
Iznenada tamo negde u guzvi
jedan glas, tako poznat
glas koji postaje vrisak dok izgovara moje ime
I voz je krenuo, i ti si opet daleko od mene
A toliko sam toga htela da ti kazem
da ti viknem da te volim
ah, kad bih mogla ceo zivot
u jednom trenu da promenim
i na prozoru sam napisala "volim te"
i cim sam videla da si zaplakao
kao kisa lile su mi suze
jer si, srce moje, zakasnio
Prolaze gradovi i stanice
a ti si uvek tu uz mene
vidim tvoj lik, pricas mi
kao kisa, kao vetar
Hocu da sidjem na skretanju
ali moj glas se gubi
hocu da sidjem na skretanju
ne cuje me niko
I voz nestaje
kao svetlost dana
A toliko sam toga htela da ti kazem
da ti viknem da te volim
ah, kad bih mogla ceo zivot
u jednom trenu da promenim
i na prozoru sam napisala "volim te"
i cim sam videla da si zaplakao
kao kisa lile su mi suze
zasto si, srce moje, zakasnio
neraidaBGD, Ivana © 02.04.2007