Marianthi de los Vientos
Μέσα από άγνωστο χωριό κοντά στον Παρνασσό ξεκίνησα για να δοκιμαστώ κι αυτούς που με παιδέψανε σαν άγιο και Χριστό τους έκοψα τον ένα τους μαστό περπάτησα και πάτησα σε ζωντες και νεκρούς ξεπέρασα τους δίσεκτους καιρούς κι απόκτησα τον μύθο μου με στοχασμούς πικρούς σε υπόγειους δρόμους άδειους και υγρούς Με λεν Μαριάνθη κι είμ’από τρελή γενιά μισώ του κόσμου τη βία κι απονιά χιλιάδες μάτια με κοιτούν από μακριά και μου μετράνε της ζωής μου τα κεριά Μια χήρα από την Έφεσο δεν ήμουνα ποτές δεν είχα στρατιώτες για εραστές τα ζάρια μου τα έπαιξα στις φτωχογειτονιές και κέντησα τον πόνο με πενιές δεν μπόρεσα να γίνω ούτε γυναίκα ούτε ευτυχής δεν δούλεψα σε οίκους ανοχής και μες την αναδίπλωση της νέας εποχής απόμεινα μια ανάμνηση ατυχής Με λεν Μαριάνθη κι είμαι από τρελή γενιά μισώ του κόσμου τη βία κι απονιά χιλιάδες μάτια με κοιτούν από μακριά και μου μετράνε της ζωής μου τα κεριά		En un pueblo desconocido, cerca del Parnaso, tomι aliento y decidν probarme y a los que castigaron como a un santo y como a Cristo les cortι uno de sus pechos. Anduve y pisι sobre muertos y vivos, sobrevivν a los tiempos difνciles y forjι mi mito con amargos pensamientos en sσtanos, callejones vacνos y hϊmedos. Me llamo Marianthi y pertenezco a una saga loca, odio del mundo la violencia y la indeferencia. Miles de ojos de miran desde lejos y van contando los cirios de mi vida. Nunca fui una viuda de Ιfeso, no tuve a soldados como amantes, juguι mis cartas en los barrios bajos y acompaρι mi dolor con canciones. No conseguν ser ni feliz ni una mujer, en casas de ricos no trabajι y en el redoble de la nueva era yo me quedι como un recuerdo de la desgracia. Me llamo Marianthi y pertenezco a una saga loca, odio del mundo la violencia y la indeferencia. Miles de ojos de miran desde lejos y van contando los cirios de mi vida.
stixoi.info © 20.12.2003

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info