Felices, tristes y borrachos
Περίσσεψε η τύχη μου και γκρέμισα τα τείχη μου ότι αγαπούσα τόδωσα κι ότι ποθούσα το `χασα. Λένε οι ψυχολόγοι κι οι φίλοι μου οι λόγιοι "απλά τα πράγματα να λες και στα τραγούδια να μην κλαις να μην κλαις". Μα δω βαθειά στην κόλαση έχουμε βρει μια όαση αγάπες που σαλεύουνε τα όνειρα διαλέγουνε. Σα να μην έζησα ποτέ σα να μην κοίταξα ψηλά απ’ το παραθύρι δένδρα φυτρώνουν στις γωνιές περνούν τα χρόνια περνούν κι οι φίλοι... Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες με κρασί, με καπνό, και δυο νότες ταξιδέψαμ’ αργά, σε κρεβάτια ζεστά μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ’ αργά. Περπατώ σ’ ένα κόσμο π’ αλλάζει όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά βάζει κορδέλες και με ταράζει βάφεται άλλος και προσπερνά.		Mi suerte ha sobrado y he derrumbado mis murallas todo lo que amaba lo he dado y todo lo que deseaba lo he perdido Dicen los psicólogos y mis amigos los cultos “que digas que las cosas son simples y en las canciones no llores no llores” Pero aquí profundamente en el infierno hemos encontrado una oasis amores que se están moviendo Estan eligiendo los sueños. Como si no huviera vivido nunca como si no huviera mirado en lo alto de la ventana árboles están germinando en las rincones están pasando los años están pasando tambien los amigos... Felices, tristes y borrachos con vino, con humo y dos notas viajamos despacio, en camas calientes pero creo que nos despertamos tarde. Estoy caminando en un mundo que va cambiando como la ropa de ayer pone moñas y me agita se pinta otro y sobrepasa
Fotiní © 06.01.2004

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info