Blase Windhauch
Γεια σου χαρά σου Βενετιά
πήρα τους δρόμους του νοτιά
κι απ’ το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά
Γεια σου χαρά σου Βενετιά
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
και τραγουδώ στην κουπαστή
σ’ όλο τον κόσμο ν’ ακουστεί
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
που έχω μανούλα κι αδελφή
Leb wohl, Venedig,
ich folge dem Südwind,
(und) ich singe auf dem Deck,
die ganze Welt soll es hören.
Blase mein Windhauch, blase,
laß nicht nach,
daß ich eine himmelblau Kirche sehe,
Tsirigo und Monemvasia.
Leb wohl Venedig,
ich durchquere ein großes Meer
und vom hohen Mast aus
bitte ich den Wind:
Blase mein Windhauch, blase,
laß nicht nach,
daß ich auf Kreta eine Bergspitze sehe,
wo ich Mutter und Schwester habe
elesofPoros, Φωνή βοός © 08.05.2007