Il profanatore di tombe (K. Lahàs)
Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή άσ’ τις πλατείες να βογκούν σου λέω άστες ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή Στενεύουν τα περάσματα οι φίλοι μου φαντάσματα κι η πόλη μοιάζει γενικώς τάφος οικογενειακός Ένας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης Στενεύουν τα περάσματα οι φίλοι μου φαντάσματα κι η πόλη μοιάζει γενικώς τάφος οικογενειακός Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί Στενεύουν τα περάσματα οι φίλοι μου φαντάσματα κι η πόλη μοιάζει γενικώς τάφος οικογενειακός		Le mie parole emigranti della notte su percorsi senza ritorno lasciale gemere nelle piazze ti dico lasciale forse mi troverai alla prossima svolta Si restringono i vicoli, gli amici fantasmi e la città per lo più assomiglia a una tomba di famiglia Uno Strimone e affondo nelle acque come un pescatore nel fango della Kerkìni augure davanti a segni sicuri mi sono di nuovo perso nel volto di quella Si restringono i vicoli, gli amici fantasmi e la città per lo più assomiglia a una tomba di famiglia Gronda sangue lo schermo alle "Cibelie" e io vado fantasticando in una piana sconfinata al Miramare nuotavi sempre da sola e Matteo da tanto tempo non si fa vedere Si restringono i vicoli, gli amici fantasmi e la città per lo più assomiglia a una tomba di famiglia
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 14.08.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info