The silence and the lie
Η νύχτα παγώνει την καρδιά μου.
Μείνε λίγο συντροφιά μου.
Βυθός είναι η αγάπη,
που εγώ γλιστρώ σαν κέρμα
και μέσα σε σένα έχω χαθεί.
Χιλιάδες στο νου μου αναμνήσεις.
Πόσα λόγια κι εξηγήσεις.
Γκρεμός είναι η αγάπη,
κοφτερό γυαλί το τέρμα.
Στο άδειο σου βλέμμα τι να σωθεί;
Σε αγαπώ, μα δεν αντέχω,
να είσαι εδώ και να μη σ’ έχω.
Προτιμώ την σιωπή απ’ το ψέμα,
δε χρωστάει πια κανείς σε κανένα.
Αρχή κάθε τέτοιου τέλους το αντίο,
μοιάζουν όλα με αστείο.
Εχθρός είναι η αγάπη,
μ’ ακουμπά γλυκά στα χείλη,
Μετά με προδίδει μ’ ένα φιλί.
The night freezes my heart
Remain little bit my company
Bottom is the love
where I slip like a coin
and inside of you I have been lost
Thousands memories in my mind
So much reasons and explanations
Precipice is the love
acrid glass the land
In your empty look what to be saved
I love you, but I can't bear
(you) to be here and (I) not to have you
I prefer the silence instead of the lie
it doesn't owe anymore no one to nobody
Every beginning of that kind ends with goodbye
they all seem like joke
The enemy is the love
it leans(touches) me gently on the lips
Afterwards it betrays me with one kiss
Lydia_mk © 28.08.2007