C'erano una volta due amici (T. Livaditis)
Ήταν κάποτε δυο φίλοι
σαν αρχάγγελοι κι οι δυο
κι απ’ των κοριτσιών τα χείλη
εθερίζαν τον ανθό.
Τέτοια λεβεντιά δεν ξανάδαν πια
με τα όνειρά τους υψώναν κάστρα
σε δώδεκα χωριά.
Κι όταν άνοιξ’ η πατρίδα
τις σημαίες της πλατιά
και οι δυο για την ελπίδα
σκοτωθήκαν στα βουνά.
Μα κάθε βραδιά όρθιοι στην πλαγιά
με το θάνατό τους υψώνουν κάστρα
αρχάγγελοι ξανά.
C'erano una volta due amici
tutt'e due come arcangeli
e dalle labbra delle ragazze
coglievano il fiore.
Baldi giovani così non se n'erano visti mai
coi loro sogni erigevano fortezze
in dodici villaggi.
E quando la patria spiegò
in lungo e in largo le sue bandiere
anche quei due per la speranza
furono uccisi sui monti.
Ma ogni sera ritti sul pendìo
con la loro morte erigono fortezze
arcangeli di nuovo.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 03.09.2007