I don’t need you
Πήρα τη μορφή σου, κι έφυγα ξανά
με τη θύμησή σου βόλτα στα στενά.
Mύρισα τα μαύρα τα σγουρά μαλλιά
κι ένιωσα τον πόνο να με τυραννά.
Δε σε χρειάζομαι, δε σε χρειάζομαι,
θέλω μονάχος τα φανάρια να περνώ.
Δε σε χρειάζομαι, κι ούτε που νοιάζομαι
σε ποιο σοκάκι θα με βρει το πρωινό.
Τώρα σου μιλάω κι είσαι μακριά,
θέλω να σ’ αγγίξω μόνο μια φορά,
να ξαναγυρίσεις να σε δω ξανά,
να ’χω τη φωνή σου να μου τραγουδά.
Δε σε χρειάζομαι...
I took your figure, and I left again
with your memory for a walk in the backstreets.
I smelled your black, curly hair
and I felt the pain to torture me.
I don’t need you, I don’t need you,
I want to pass the lamp-posts alone.
I don’t need you, and I don’t even care
in which backstreet the morning will find me.
Now I’m talking to you and you’re away,
I want to touch you only for once,
to return back to see you again,
to have your voice to sing to me.
I don’t need you...
maria_gr © 03.09.2007