Maria
Στη γειτονιά δεν έκανες παρέα με κανένα
κανένας δε σε ήθελε κοντά, δε μίλαγες ποτέ.
Καθόσουνα σε μια γωνιά κι αγνάντευες πιο πέρα,
πιο πέρα κι απ’ των τοίχων τη σκιά και γέλαγες δειλά.
Να το πεις στο πατέρα, να το πεις στη μητέρα
πως δεν μπόρεσαν ποτέ να δουν
τα σκοτάδια στης Μαρίας την ψυχή.
Τα χρόνια που περάσανε δε πέρασε κανένας,
της Μαρίας τα μακριά μαλλιά δε χάιδεψε κανείς.
Κι έτσι όπως την είχε αγκαλιά της ερημιάς ο αέρας
στο τέλειωμα της μέρας της χθεσινής χαθήκανε μαζί.
Να το πεις στο πατέρα, να το πεις στη μητέρα
πως δεν μπόρεσαν ποτέ να δουν
τα σκοτάδια στης Μαρίας την ψυχή.
Εγώ όπως ξέρω πολύ καλά ποια ήταν η Μαρία
μου το `πε μια νύχτα σαν κι αυτή πριν φύγει μακριά.
Τα μάτια μου στα μάτια σου μπορεί να είναι οικεία
μα ο καθένας το σταυρό του κουβαλά σε τούτη τη ζωή.
Να το πεις στο πατέρα να το πεις στη μητέρα
πως δεν μπόρεσαν ποτέ να δουν
τα σκοτάδια στης Μαρίας την ψυχή.
In the neighbourhood you didn’t have company with anyone
No one wanted you close, you were never talking
You were sitting to a corner and you were watching further
Further from the shadow of the walls and you laughed with shyness
To tell it to the father, to tell it to the mother
That they could never see
The darkness in Maria’s soul
The years that passed, no one passed
No one caressed Maria’s long hair
And thus the air of solitude had her in his arms
To the ending of the yesterday’s day, they got lost together
To tell it to the father, to tell it to the mother
That they could never see
The darkness in Maria’s soul
As I know very well who Maria was
She had told me one night like this before she goes away
My eyes to your eyes they could be familiar
But everyone carries his cross in this life
To tell it to the father, to tell it to the mother
That they could never see
The darkness in Maria’s soul
maria_gr © 07.09.2007