Sve podseca na tebe (Stauros Konstantinou)
Άρρωστο μυαλό κι απόψε με γυρνά παντού και πουθενά
σε δικά σου πράγματα που εγώ σαν να’ναι φυλαχτό τα κρατώ
μα δεν μπορώ χωρίς αυτά να ζω δεν μπορώ
Όλα θυμίζουν εσένα σαν δυο μάτια κλαμένα
που ρωτάνε χιλιάδες γιατί
Γιατί να μείνουμε μόνοι σαν δυο έρημοι δρόμοι
ποιος μπορούσε να το φανταστεί
Νύχτες πυρετού στη σκέψη σου περνώ ποτέ δε σε ξεχνώ
Μ’άφησες τα ενθύμιά σου εδώ σαν άστρα που ζητούν ουρανό
μα δεν μπορώ χωρίς αυτά να ζω δεν μπορώ
Όλα θυμίζουν εσένα σαν δυο μάτια κλαμένα
που ρωτάνε χιλιάδες γιατί
Γιατί να μείνουμε μόνοι σαν δυο έρημοι δρόμοι
ποιος μπορούσε να το φανταστεί
Bolesna glava i veceras me vraca svugde i nigde
medju tvojim stvarima koje kao da su svete cuvam,
ali ne mogu bez njih da zivim, ne mogu
Sve podseca na tebe kao dva oka uplakana
sto hiljadu puta pitaju se zasto?
Zasto da zivimo sami kao dve napustene ulice
ko je mogao to da zamisli?
Nocima u groznici kroz misli mi prolazis, nikad te nisam zaboravio
Ostavila si mi uspomene tvoje koje kao zvezde traze nebo
ali ne mogu bez njih da zivim, ne mogu
Sve podseca na tebe kao dva oka uplakana
sto hiljadu puta pitaju se zasto?
Zasto da zivimo sami kao dve napustene ulice
ko je mogao to da zamisli?
jasminica, Jasmina © 22.09.2007