Sui campi sabbiosi del Nilo - Un'elegia per Om Kalsoum (N. Gatsos)
Στου Νείλου τ’ αμμοχώραφα
φυτρώνει ένα βοτάνι
όποιος το κόβει κόβεται
κι όποιος το βρει το χάνει.
Κοιμάμαι τα χαράματα
ξυπνώ το μεσημέρι
και ξεκινώ τ’ απόβραδο
για τ’ ουρανού τα μέρη.
Κι εκεί στων άστρων τις ρωγμές
στου φεγγαριού τη ράχη
αρχίζω τον αγώνα μου
και τη στερνή μου μάχη.
Αλά αλά αλαϊλά
είναι ποτάμι και κυλά.
Αλά αλά αλαϊλά
ειν’ ο Θεός που δε μιλά.
Στου Νείλου τ’ αμμοχώραφα
και στα νερά τα μαύρα
σαλεύει τα μεσάνυχτα
του κάτω κόσμου η σαύρα.
Με το χρυσό της το κλουβί
και τ’ ασημένιο τάσι
μαζεύει αδύνατες ψυχές
τον Άδη να χορτάσει.
Μα εγώ στων άστρων τις ρωγμές
στου φεγγαριού τη ράχη
κερδίζω τον αγώνα μου
και τη σκληρή μου μάχη.
Sui campi sabbiosi del Nilo
cresce una mala pianta
chi la taglia vien tagliato
e chi la trova la perde.
Dormo all'alba
sono sveglio a mezzogiorno
e la sera m' incammino
dalle parti del cielo.
E lì nelle fessure delle stelle
sulla gobba della luna
comincio la mia contesa
e l'ultima mia battaglia.
Allah Allah Allahilah
è un fiume e se ne va.
Allah Allah Allahilah
è un Dio ma tacerà.
Nei campi sabbiosi del Nilo
e nelle sue acque scure
sobbalza a mezzanotte
la lucertola infernale.
Con la sua gabbia d'oro
e la coppa sua d'argento
va radunando anime fiacche
per rimpinzare Ade.
Ma io nelle fessure delle stelle
sulla gobba della luna
vinco la mia contesa
e l'aspra mia battaglia.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 18.10.2007