Nunc et semper (N. Gatsos)
Πρωτομαγιά με το σουγιά χαράξαν το φεγγίτη και μια βραδιά σαν τα θεριά σε πήραν απ’ το σπίτι. Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά είδα το μπόγια να περνά και το φονιά γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό. Νυν και αεί μες στη ζωή σε είχα αραξοβόλι μα μιαν αυγή στη μαύρη γη σε σώριασε το βόλι. Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.		Un primo Maggio col temperino segnarono la finestrella e una sera come le belve ti prelevarono da casa. E un mattino su un cantone a Kokkinià vidi passare l'ammazzacani e l'assassino da anni cercavo di trovarlo tra la gente ma camminava con la morte al fianco. Ora e sempre nella vita ti credevo un ancoraggio ma un giorno all'alba sulla nera terra la pallottola ti aggiunse al mucchio E un mattino in un cantone a Kokkinià vidi il boia il brigante e l'assassino gli avevano legato al collo una corda di crine e gli schiacciavano la testa come a un serpe.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 04.11.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info