Lacrimógenos
Τρίζει η ζωή μου σαν σάπιο ξύλο
Στην παγωνιά σου τρέμω σαν φύλλο
Κι εσύ που να `σαι κι αυτό το βράδυ
Που ψάχνω ένα δικό σου χάδι
Ψέματα όλα όσα είπες
Και την ψυχή μου γέμισες λύπες
Κι η μοναξιά μου έριξε
Δακρυγόνα μες στα μάτια μου
Και μαζεύω τα κομμάτια μου
Δακρυγόνα με τυλίγουνε και με πνίγουν
Δακρυγόνα δακρυγόνα στο σεντόνι μου
Και κλεισμένο το μπαλκόνι μου
Δακρυγόνα και το δάκρυ μου
Σαν βροχής πέφτει σταγόνα
Τρίζει η ζωή μου
Κι αυτή τη νύχτα
Πού `ναι η δική σου καληνύχτα
Κι ήθελα τόσο να σου μιλήσω
Στην αγκαλιά μου να σε κρατήσω
Cruje mi vida como madera podrida,
en tu helada tiemblo como una hoja
y tú ¿dónde estarás esta noche
que busco una caricia tuya?
Todas las mentiras que dijiste,
mi alma llenaste de tristeza
y mi soledad lanzó
lacrimógenos a mis ojos,
y recojo mis restos
Lacrimógenos me envuelven y me asfixian.
Lacrimógenos, lacrimógenos en mis sábanas
con el balcón cerrado.
Lacrimógenos y mis lágrimas
caen como gotas de lluvia.
Cruje mi vida
también esta noche
¿Dónde estará tu “buenas noches”?
Querría tanto hablarte,
agarrarte entre mis brazos
ale_ispania © 01.12.2007