Kojom stazom (Ploutarxos)
Άνοιξες πανιά και φεύγεις,
τώρα μακριά,
πού ταξιδεύεις για που πάς,
δεν βρήκα λόγια να σου πω...
θα σε καρτερώ, θα σε καρτερώ...
Ποιο μονοπάτι, τώρα περπατάς,
με ποιον το διαβαίνεις
και πίσω δεν κοιτάς...
Που κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...
Άνοιξες...φτερά καρδιά μου,
και πέταξες μακριά,
σαν τα χελιδόνια στο ..νοτιά!
Να μου προσέχεις...
εκεί ψηλά...έχει παγωνιά,
....τόση παγωνιά!
Ποιο μονοπάτι, τώρα περπατάς,
με ποιον το διαβαίνεις
και πίσω δεν κοιτάς...
Που κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...
Και κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...
Και κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...
Και κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...
Raširila si jedra i odlaziš
sada daleko
gde putuješ, gde ćeš
nisam našao reči da ti kažem
čekaću te, čekaću te
Kojom stazom sada koračaš
s kim prolaziš
i ne gledaš nazad
Što sedim sam
tamo, na ivici puta
gde smo nekad živeli
i mislim na tebe
i sam brojim
stepenike gorčine
Raširila si krila, srce moje
i poletela visoko
kao laste ka jugu
Čuvaj mi se
tamo visoko je hladno
tako hladno..
Kojom stazom sada koračaš
s kim prolaziš
i ne gledaš nazad
Što sedim sam
tamo, na ivici puta
gde smo nekad živeli
i mislim na tebe
i sam brojim
stepenike gorčine
Što sedim sam
tamo, na ivici puta
gde smo nekad živeli
i mislim na tebe
i sam brojim
stepenike gorčine
Što sedim sam
tamo, na ivici puta
gde smo nekad živeli
i mislim na tebe
i sam brojim
stepenike gorčine
Što sedim sam
tamo, na ivici puta
gde smo nekad živeli
i mislim na tebe
i sam brojim
stepenike gorčine
neraidaBGD, Ivana © 13.02.2008