Naura lintuni
Μου φαίνεται σαν να `ναι χθες
μα πάνε τόσα χρόνια
που σαν βιολί το σώμα σου
στα χέρια μου κρατούσα
Με το ραδιόφωνο σιγά
μες στ’ απαλό σκοτάδι
θα τρόμαζες αν ήξερες
πόσο σε αγαπούσα
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, κι είν’ η ζωή μια τρέλα
Minusta tuntuu kuin olisi eilinen
mutta niin paljon vuosia on siitä
kun kuin viulua vartaloasi
käsissäni pidin
Radio hiljaisella
pehmeässä pimeydessä
pelästyisit jos tietäisit
paljonko sinua rakastin
Mikään ei ole muuttunut
eikä mikään kuitenkaan ole kuin ennen
on kuitenkin vielä yksi kiusa
joka ei ole tottumus pelkästään
Naura, naura lintuni naura
naura, ja on elo hulluutta
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 11.03.2008