Dit stilzwijgen verstikt me
Πικρό το βράδυ σκυθρωπό
αργεί να ξημερώσει
στο σπίτι μέσα το κλειστό
ερημιά έχει φυτρώσει
Με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στενοχώρια
στο δρόμο να `χουνε γιορτή
κι εμείς να ζούμε χώρια
Αυτό το βράδυ δεν μπορώ
γωνιά να βρω ν’ αράξω
στο δρόμο τον ερημικό
να βγω και να φωνάξω
Με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στενοχώρια
στο δρόμο να `χουνε γιορτή
κι εμείς να ζούμε χώρια
Een droevige avond die me bitter stemt
En de dag breekt maar niet aan
In mijn gesloten huis
heeft de verlatenheid wortel geschoten
Dit stilzwijgen verstikt me
En ook dit onbehagen
dat er op straat gefeest wordt
en wij buiten elkaar om leven
Vanavond kan ik
me in geen enkele hoek terugtrekken
of in de verlaten straten
gaan schreeuwen
Dit stilzwijgen verstikt me
En ook dit onbehagen
dat er op straat gefeest wordt
en wij buiten elkaar om leven
Knokke/Blankenberge © 11.03.2008