Sada kada umire cveće
Τώρα που πεθαίνουν τα λουλούδια
τώρα που σωπαίνουν τα πουλιά
μου `μείναν στα χείλη τα τραγούδια
ξεχασμένη αγάπη μου παλιά.
Χώρισαν οι δρόμοι μας μιαν ώρα
φορτωμένοι σύγνεφα βαριά
μες στους παγωμένους δρόμους τώρα
βάσανο η ζωή μας και καπνιά.
Τώρα περιμένουμε το θάμα
πίσω από το τζάμι το θολό
η κάμαρή μας μοιάζει μ’ ένα κλάμα
φυτεμένο μέσα μας πνιχτό.
Οι δρόμοι μας χωρίσανε για πάντα
μη με περιμένεις στη γωνιά
η άνοιξη μονάχα για τους άλλους
βάσανο η ζωή μας και καπνιά.
Sada kada umire cveće
Sada kada ćute ptice
Na usnama mi ostadoše pesme
Stara moja zaboravljena ljubavi
Najednom se naši putevi razdvojiše
Opterećeni oblacima teškim
Na zaleđenim ulicama sada
Jedna je muka naš život, oblak dima
Sada čekamo čudo
Iza zadimljenog stakla
Naš ponos čini se plačem
Koji se malo-pomalo ukorenio u nama
Naši su se putevi zauvek razdvojili
Ne čekaj me iza ugla
Proleće postoji samo za druge
Muka i dim naš [je] život..
Vilenjak © 11.03.2008