Playing Black
Της Σφίγγας το κεντρί πονάει πολύ
Σφραγίζει διαβατήριο για σκοτεινό κατώφλι
Προφήτες πλάνοι μας μιλάνε γι’ απειλή
Και σέρνονται ξοπίσω τους ανήσυχοι οι όχλοι
Ποιος σ’ έμαθε να γεύεσαι ερημιές
Να ξεδιψάς με το ποτό που κρύβουνε οι κάκτοι
Όλα τα μπάρκα σου σε πλήρωσαν ρωγμές
Μα εσύ τον κήπο σου ποτέ δεν όρισες με φράχτη
Ποιος σ’ ύφανε με ίνες πορφυρές
Στου φεγγαριού τη χάση να εκπέμπεις πύρινη αύρα
Πάντα ζωγράφιζες τις θάλασσες βαθιές
Και στη σκακιέρα διάλεγες να παίξεις με τα μαύρα
The sting of the sphinx hurts very much
stamping a permission for a dark crossing.
Deceitful prophets talk to us about the threat
and the mobs, disturbed, trail behind them.
Who has taught you to savour wilderness?
to quench your thirst with the drink hidden in cacti?
All your embarkations were paid back in rifts
but you've never put a fence around your garden.
Who has spun for you purple fibers
in the waning moon's light so that you radiate a fiery Nimbus?
You have always painted deep seas
and at the chessboard chosen to play with the black figures.
Maroulya © 28.04.2008