Non piangere (le case sono basse)
Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει εμείς που ζούμε μοναχοί Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει θα έρθει και για μας μια Κυριακή Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες		Non piangere e non ti addolorare quando si fa sera a noi che siamo vissuto poveri la pioggia del mondo non disturba noi che viviamo soli Le case sono basse come soldati solitari le nostre estati brevi e gli inverni infiniti Non piangere e non temere l’oscurità a noi che siamo vissuti poveri l’insensibilità del mondo non spaventa verrà anche per noi una domenica Le case sono basse come soldati solitari le nostre estati brevi e gli inverni infiniti
Alessio Miranda © 13.01.2005

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info