Junto a ti
Απ’ το τζάμι κοιτώ
και θυμάμαι ένα χάδι
τι παράξενο φως
στης ζωής το σκοτάδι...
Έχει πιάσει βροχή
κι είναι η ώρα που φεύγεις
ήρθα για να σε δω
μα εσύ μ’ αποφεύγεις...
Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω
και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου
αχ πόσο μου έλειψε αυτό
μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου...
Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ
θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου
κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ
πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...
Τι να πεις τι να πω
παγωμένα τα χείλη
δεν μπορώ να σκεφτώ
πως θα μείνουμε φίλοι...
Είναι τόσα γιατί
είναι πόνος και θλίψη
πάει τόσος καιρός
που δε σε έχω αγγίξει...
Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω
και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου
αχ πόσο μου έλειψε αυτό
μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου...
Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ
θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου
κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ
πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...
Miro desde el cristal
y recuerdo una caricia
¡Que extraña luz
en la oscuridad de la vida!
Ha caido lluvia
y es la hora a la que sales
vine a verte
pero tú me rehuyes
Me meteré bajo tu sombrilla
y te preguntaré apresuradamente por tu vida
Ay, cuanto echo de menos
el caminar bajo la lluvia junto a ti
Estaré sostenida por tu mano
te miraré, oleré tu aroma
y otra vez aceptaré
que es una tortura el estar lejos de ti
Qué dirás, qué diré
Helados los labios
no puedo pensar
que quedaremos como amigos.
Son tantas cosas porque
es dolor y es tristeza
hace tanto tiempo ya
que no te he tocado.
Me meteré bajo tu sombrilla
y te preguntaré apresuradamente por tu vida
Ay, cuanto echo de menos
el caminar bajo la lluvia junto a ti
Estaré sostenida por tu mano
te miraré, oleré tu aroma
y otra vez aceptaré
que es una tortura el estar lejos de ti
Rafael de Malaga © 03.06.2008