Śpieszna ptaszyno z południa
Η μέρα τρέμει στη γη που μένω Χίλια σύννεφα κλαίνε Δεν είσαι εδώ Τον άδειο κόσμο Κοιτάζω έξω Όσο πίσω κι αν τρέξω Δε θα σε βρω Κάποτε ήσουν πληγωμένη Βιαστικό πουλί του Νότου Δεν μπορούσες να πετάξεις Δεν μπορούσες να ξεχάσεις Σ` ένα άδειο σπίτι Σαν παραμύθι Έχτισες στην καρδιά μου Ζεστή φωλιά Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά Κάποτε ήσουν πληγωμένη Βιαστικό πουλί του Νότου Δεν μπορούσες να πετάξεις Δεν μπορούσες να ξεχάσεις Η μέρα τρέμει στη γη που μένω Όλα μοιάζουν να λένε Δεν είσαι εδώ Καπνός και σκόνη Δεν ανασαίνω να το τέλος γραμμένο πια τι ζητώ Κάποτε ήσουν πληγωμένη Βιαστικό πουλί του νότου Δεν μπορούσες να πετάξεις Δεν μπορούσες να ξεχάσεις!		Dzień drży na ziemi na której mieszkam Tysiąc chmur płacze deszczem I nie ma cię Na zewnątrz widzę Świat jak pustkowie Choćbym z powrotem pobiegł Nie znajdziesz się Ktoś cię kiedyś musiał skrzywdzić Śpieszna ptaszyno z południa Ni odlecieć nie zdołałaś Ni zapomnieć nie umiałaś Raz w pustym domu Jak z baśni tomu W sercu gniazdo uwiłaś Przytulne mi Lecz teraz właśnie wiem że te baśnie W zapomnieniu w rutynie przestają lśnić Ktoś cię kiedyś musiał skrzywdzić Śpieszna ptaszyno z południa Ni odlecieć nie zdołałaś Ni zapomnieć nie umiałaś Dzień drży na ziemi na której mieszkam Wszystko zdaje się szeptać Że nie ma cię W tym dymie w pyle Tchu mi brakuje Czegóż wciąż poszukuję - już koniec jest Ktoś cię kiedyś musiał skrzywdzić Śpieszna ptaszyno z południa Ni odlecieć nie zdołałaś Ni zapomnieć nie umiałaś
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 03.06.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info