I bother myself
Στα όχι δεν τολμώ αλήθεια πια να πω
Στο ψέμα μου ζητώ βοήθεια
Τα όχι σου σιωπή το τέλος πριν να’ρθεί
Δε γίνεται η αρχή συνήθεια .
Ξέρω ότι με πρόδωσε, αλύπητα με σκότωσε
Τα όχι και τα ναι μου, μόνος μου εγώ.
Μ’ ενοχλεί ο εαυτός μου, με μπερδεύει
Πόσο εύκολα μπορεί να σε λατρεύει
Πόσο δύσκολα τα λάθη σου τα ξέχασα.
Μ’ ενοχλεί το φέρσιμο σου, με σκοτώνει
Τόσο γρήγορα το βλέμμα σου με λιώνει
Πόσο άργησα να νιώσω ότι σ’ έχασα
Τα ναι και η ψύχη πεθαίνουν για ζωή
Μα δε χωράνε πια στο σώμα
Τα ναι σου μια βροχή ελπίδα από γυαλί
Που βούλιαξε και αυτή στο χώμα.
Ξέρω ότι με πρόδωσε, αλύπητα με σκότωσε
Τα όχι και τα ναι μου, μόνος μου εγώ.
Μ’ ενοχλεί ο εαυτός μου, με μπερδεύει
Πόσο εύκολα μπορεί να σε λατρεύει
Πόσο δύσκολα τα λάθη σου τα ξέχασα.
Μ’ ενοχλεί το φέρσιμο σου, με σκοτώνει
Τόσο γρήγορα το βλέμμα σου με λιώνει
Πόσο άργησα να νιώσω ότι σ’ έχασα .
On 'no' I don't dare to tell the truth anymore
in my lie I am looking for help
Yours 'no' are silence, before end comes
a start can't became habit
I know she betraied me, she killed me cruelly
and mine 'yes' and 'no', I am
I bother myself, I confuse myself
how easily I can adore you
How hard I forgot your mistakes
Your behaviour bothers me, kills me
So fast you look melts me
How late I was to feel that I lost you
That 'yes' and soul are dieing for life
They can't fit the body anymore
Yours 'yes', one rain, hope made of glass
that sank on earth itself
I know she betraied me, she killed me cruelly
and mine 'yes' and 'no', I am
I bother myself, I confuse myself
how easily I can adore you
How hard I forgot your mistakes
Your behaviour bothers me, kills me
So fast you look melts me
How late I was to feel that I lost you
trikala116, Lau © 08.06.2008