Les dettes fixes
Τα βράδια είναι ατέλειωτοι αιώνες μαζεμένοι μέσα στον ύπνο το βαθύ πολυταξιδεμένοι άλλοι γυρνάνε με το νου και άλλοι στα εμπόδια άλλοι ψηλά αρμενίζουνε έχουν φτερά στα πόδια Κι εγώ που θέλησα πολλά έμεινα με τα λίγα μα γρήγορα συνήθισα τα νιάτα μου τ’ ατίθασα έπλασα κόσμο μυστικό και μπήκα σε λημέρι ξέχασα τις αγάπες μου που μου `στησαν καρτέρι Να `σαι μονάχος σου θα πει να είσαι αντρειωμένος να μη σε πιάνει πανικός ούτε κι ο ίδιος ο Θεός αλλιώς στα πάγια κολλάς σέρνεσαι βρίζεις και πονάς αγάπες σε κυκλώνουνε και στο μαντρί σε χώνουνε Κι εγώ που θέλησα πολλά έμεινα με τα λίγα μα γρήγορα συνήθισα τα νιάτα μου τ’ ατίθασα έπλασα κόσμο μυστικό και μπήκα σε λημέρι ξέχασα τις αγάπες μου που μου `στησαν καρτέρι		Les soirs sont des siècles interminables Réunis dans un profond sommeil grands voyageurs Certains retournent mentalement et d'autres restent aux obstacles D'autres encore naviguent haut et ont des ailes aux pieds Et moi qui voulais beaucoup trop, je me suis contenté de peu Mais je me suis vite habitué à ma jeunesse rebelle J'ai créé un monde secret et je me suis réfugié dans une tanière J'ai oublié mes amours qui ont dressé une embuscade Etre seul signifie que tu es brave que ni la panique ni Dieu t'attaquent sinon tu patauges dans les dettes tu rampes, tu jures et tu souffres Les amours t'encerclent et t'enferment dans un palis Et moi qui voulais beaucoup trop, je me suis contenté de peu Mais je me suis vite habitué à ma jeunesse rebelle J'ai créé un monde secret et je me suis réfugié dans une tanière J'ai oublié mes amours qui ont dressé une embuscade
www.projethomere.com © 06.07.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info