Vanhenit enkä enää rakasta
Δε σε θέλω πια δεν είσ’ ωραία,
γέρασες και πια δε σ’ αγαπώ
αγάπησα καλύτερη και νέα
και με τ’ αγνά της τα φιλιά βραδιές μεθώ
Στράτος: Γεια σου Μάρκο μου με τα τραγουδάκια σου!
Αμόλησες μελάνι στην ποδιά σου,
και κάθε μέρα μου κάνεις τον βαρύ
πήγαινε όπως πριν με τη μαμά σου
κι άφαντη να γίνεις την αυγή
Να ζήσει η φίνα κι η ωραία της καρδιάς μου
που μ’ έχει πάντοτε μη βρέξει και μη στάξει,
βρε, της άναψε φωτιά η εμορφιά μου
και μ’ αγαπά και μου ξηγιέται στο εντάξει
En sinua halua enää et ole kaunis,
vanhenit enkä enää sinua rakasta
rakastuin parempaan ja nuoreen
ja viattomine suudelmineen iltaisin juovun
Stratos: Hei Markoni lauluinesi!!
Levitit mustetta esiliinaasi,
ja jokaisen päiväni teit raskaaksi
mene kuin ennen äitisi kanssa
ja näkymättömäksi muutu aamulla
Eläköön hieno ja kaunis sydämeni
jotka minua aina pitävät upeana,
hei, häneen sytytti tulen kauneuteni
ja minua rakastaa ja mua pitää kunnollisena
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 23.10.2008