Fake beads
Έχω μια πόλη που σκουριάζει και γκρεμίζεται ένα λιμάνι σαν το χέρι το σπασμένο στις συμπληγάδες μπαίνει ο ήλιος και τσακίζεται βγαίνει η σελήνη με ένα ρούχο ματωμένο. Στέκουν κοπάδια τα πουλιά κι όσοι χαθήκανε και άλλοι που ψάχνουν κάποιο λάθος ξοδεμένο μέλλοντες χρόνοι που στο παρελθόν γυρίσανε ένα κουβάρι μια για πάντα μπερδεμένο. Μας έχουν μείνει μόνο κάτι τραγούδια όταν τα λέμε φυτρώνουνε λουλούδια κάτι τραγούδια σαν μοιρολόγια κάλπικες χάντρες σε κομπολόγια. Βρίσκω στην θάλασσα μπουκάλια μηνύματα χαμένα λόγια ανεξίτηλο μελάνι άλλοτε ξόρκια ναυαγών και άλλοι εγκλήματα καταραμένων ποιητών πού `χουν πεθάνει. Μας έχουν μείνει μόνο κάτι τραγούδια όταν τα λέμε φυτρώνουνε λουλούδια κάτι τραγούδια σαν μοιρολόγια κάλπικες χάντρες σε κομπολόγια. Έχω μια πόλη που σκουριάζει και γκρεμίζεται.		I have a city which rusts and falls apart a port like the broken hand the sun passes through the clashing stones and it breaks the moon comes out with a bleeding clothe. They stand like flocks the birds and everybody who got lost and others who search for a spent mistake futures which came back to the past a clew which is tangled forever. There are left only some songs when we sing them flowers sprout some songs like funeral songs fake beads on chaplets. I find in the sea bottles with messages lost words, indelible ink sometimes spells of castaways and others crimes of cursed poets who have died. There are left only some songs when we sing them flowers sprout some songs like funeral songs fake beads on chaplets. I have a city which rusts and falls apart.
maria_gr © 23.10.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info