Buzuki kod andjela (Dimitriadis-Tsaligopoulou)
Κάποιοι φίλοι μας, τις νύχτες, που τους λέν' αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς,
έρχονται μέσ' στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες,
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα κιτάπια τους, που δεν τα πιάνει ο νους.
Στων αγγέλων, πάμε, πάμε, τα μπουζούκια,
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές,
πέταξε τα μαύρα, τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές.
Κάποιοι άγνωστοι, τις νύχτες, χρόνια ισοβίτες,
ψέλνουνε κάτι τραγούδια αγιασμένα πια,
στου παράδεισου την πύλη, σαν τους αλφαμίτες,
τα τραγούδια τους και το χάδι τους,
τα τραγούδια τους μας λεν' και κλαίν' σιγά.
Στων αγγέλων, πάμε, πάμε, τα μπουζούκια,
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές,
πέταξε τα μαύρα, τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές.
Κάποιοι φίλοι μας, τις νύχτες, που τους λέν' αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς,
έρχονται μέσ' στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες,
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα μεράκια τους, που δεν τα πιάνει ο νους.
Noćima neki naši prijatelji, što ih nazivaju mangupima
gledaju nas i mašu nam sa neba
dolaze u mraku kao lopovi
igraju se i pate, i pevaju nam
svoje ćitape koje um ne razume
Idemo kod andjela na buzuki
gde je kao u dane Vizantije
odbaci tu svoju crnu, poznatu otmenost
i unesi u dušu ljudske glasove
Noćima neki nepoznati, doživotni zarobljenici
poju neke pesme koje su postale posvećene
na vratima raja kao stražari
njihove pesme i njihov dodir
pesme nam svoje pevaju, i tiho plaču...
Idemo kod andjela na buzuki
gde je kao u dane Vizantije
odbaci tu svoju crnu, poznatu otmenost
i unesi u dušu ljudske glasove
Noćima neki naši prijatelji...
...
igraju se i pate, i pevaju nam
ono što im je merak, a što um ne shvata..
neraidaBGD, Ivana © 27.10.2008