Sul fiume Pamiso* (N. Gatsos)
Στην Καλαμάτα μόνες τους
φυτρώνουν οι πορτοκαλιές
κι οι γλάροι τους αιώνες τους
μετράνε στις ακρογιαλιές.
Στο κάστρο μέσα οι μέλισσες
γυρεύουνε την Ιζαμπώ
μα εσύ ποτέ δε θέλησες
στο περιβόλι σου να μπω.
Με κόκκινο πουκάμισο
σακάκι σταυρωτό
στον ποταμό τον Πάμισο
χαρταετούς ψηλά πετώ
στον ποταμό τον Πάμισο
χαρταετούς πετώ
με κόκκινο πουκάμισο
και με σακάκι σταυρωτό.
Εδώ στην Πελοπόννησο
γλυκά τα σήμαντρα χτυπάν
λατρεύουνε το Διόνυσο
θεός τους όμως είν’ ο Παν.
Γι’ αυτό στεφάνι φόρεσα
σαν τους παλιούς τους Σιληνούς
και σ’ ουρανούς προχώρησα
που δεν τους φτάνει ανθρώπου νους.
A Kalamàta spontaneamente
crescono gli aranci
e i gabbiani contano
sulle rive i loro secoli.
Dentro i castelli le api
vanno in cerca di Isabeau
ma tu non mi lasciasti mai
entrare nel tuo giardino.
Con una camicia rossa
e una giacca a doppio petto
sul fiume Pamiso
mando in alto aquiloni
sul fiume Pamiso
mando in alto aquiloni
con una camicia rossa
e una giacca a doppio petto.
Qui nel Peloponneso
dolci i rintocchi dei simandri
adorano Dioniso
ma il loro dio è Pan.
Perciò mi son messo una corona
come i vecchi Sileni
e mi inoltrai in certi cieli
che mente umana non ci arriva.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 21.11.2008