In mijn hermetische eenzaamheid
Μες στην κλειστή μοναξιά μου
έσφιξα τη ζεστή παιδική σου άγνοια
στην αγνή παρουσία σου καθρέφτισα
τη χαμένη ψυχή μου
εμείς αγαπήσαμε
εμείς προσευχόμαστε πάντοτε
εμείς μοιραστήκαμε το ψωμί
και τον κόπο μας
κι εγώ μέσα σε σένα
και σ’ όλους.
In mijn hermetische eenzaamheid
verstikte ik je warme kinderlijke onwetendheid
in je pure aanwezigheid spiegelde ik
mijn verloren geest
wij, we hielden van mekaar
wij, altijd baden we
wij, we deelden het brood
en onze inspanningen
ik middenin jou
en in allen.
renehaentjens © 01.12.2008