Cain
Ο πρώτος ένοχος, ο πρώτος δολοφόνος
μέσα στην έρημο τώρα γυρίζει μόνος
ρωτάει τον άνεμο, ρωτάει τον αέρα
γιατί σκοτείνιασε, τι απέγινε η μέρα;
Νανούρισε τον ξένο που κλαίει και σπαράζει
το δέρμα σου φοράει, το αίμα σου θηλάζει
πονάς κι αυτός γελάει, κοιμάσαι δεν νυστάζει
στο στήθος σου η καρδιά του χτυπάει
και σε δικάζει.
Ο Κάιν
Είναι ο Κάιν
Μη φοβηθείς όταν τον δεις
πες του απλά ήταν ένα όνειρο.
Και της ψυχής σου οι όσες γοργόνες σ’ οδηγούνε
με τα σκοινιά τις νύχτες κοτρόνες ρυμουλκούνε
να θάψουν το τραγούδι που θα σου μουρμουρίσει
όταν τρελός, λυμμένος
θα σου ξαναμιλήσει.
Ο Κάιν
Ο Κάιν
Μη φοβηθείς όταν τον δεις
πες του απλά ήταν ένα όνειρο.
The first guilty man, the first killer
he now wanders alone in the desert
he asks the wind, he asks the air
why has it got dark, what happened to the day?
Lull to sleep the stranger that cries and writhes
he wears your skin, he suckles your blood
you are in pain and he laughs, you sleep but he's not drowsy
in your chest it is his heart that beats
and he puts you under trial
And all the mermaids of your soul that guide you
tow boulders with ropes at night
to bury the song that he will hum to you
when crazed, unleashed
he will talk to you again
CAIN*
Don't be afraid when you see him
just think that it was a dream
Sinistro © 14.04.2005