Älska varandra
Σε κάποιο δρόμο έρημο,
έρημο ρημαγμένο,
με βρίσκουν τα χαράματα
από τους φίλους μακριά
κι απ’ όλους ξεχασμένο.
Και κλαίω σαν παιδί μικρό
που έχει μείνει μοναχό.
Σ’ αυτό το δρόμο το στενό,
στενό σκοτεινιασμένο,
τραγούδια λέω μαγικά
και λογαριάζω μοναχά
της μοίρας το γραμμένο.
Και κλαίω σαν παιδί μικρό
που έχει μείνει μοναχό.
Σε κάποιο δρόμο έρημο,
έρημο ρημαγμένο,
τώρα για μόνη συντροφιά
έχω τη μαύρη μοναξιά
κι εσένα να προσμένω.
Και κλαίω σαν παιδί μικρό
που έχει μείνει μοναχό.
På vägar öde
öde förfallna
mig hittar gryningar
långt bårta från vänner
och av alla glömt.
Och jag gråter som ett litet barn
som har kvarstått ensam!
På den här väg trång
trång mörk
sånger sjunger jag magiska
och beräknar bara
vad har skrivit öde!
På vägar öde
öde förfallna
nu som det ända sällskap
har jag svart ensamhet
och att vänta på dig!
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 07.12.2008