Spectateurs dans la même oeuvre
Στο ίδιο έργο θεατές χαμένης νύχτας εραστές με μια κιθάρα στης Αθήνας τον εξώστη από το σήμερα στο χτες της απουσίας φοιτητές με έναν ήχο στην ψυχή ναυαγοσώστη Ό,τι ακούω να ακούς μέσα σε κόσμους μυστικούς θ’ ανακαλύψεις μια πατρίδα ξεχασμένη παραδομένη στους καιρούς και σε πελάτες πονηρούς σε συμπληγάδες μια ζωή παγιδευμένη Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις με ποια τραγούδια να σωθείς με ποιους δικούς σου να βρεθείς και ποιαν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις Θα βρούμε αλλιώτικους ρυθμούς στου τραγουδιού μας τους γκρεμούς θα περπατήσουμε κι απόψε ακροβάτες μέσα από λόγια και λυγμούς της εποχής μας τους χρησμούς θα ξεχωρίσουμε απ’ τις οφθαλμαπάτες Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό απόψε πνίγομαι χρειάζομαι αέρα θέλω ν’ αρχίσω από δω αλλιώς τα πράγματα να δω να πω στον κόσμο μια δική μου καλησπέρα		Comme des spectateurs de la même oeuvre, des amants d'une nuit perdue Avec une guitare, au balcon d'Athènes, D'aujourd'hui à hier, élèves de l'absence, Avec un son salvateur dans l'âme Ce que j'entends, écoute le dans des mondes secrets, Tu découvriras une patrie oubliée ... Livrée aux époques et à des clients malins Une vie prise au piège dans des difficultés Toi et moi, spectateurs et chanteurs d'une même oeuvre Fanatiques d'un pouvoir révolu Nos cris sont contestataires et nos petits écrits incendiaires Cette œuvre est pure fiction. Scénario sans intrigue, implication de l'histoire, Les années que tu étais obligé de vivre, Avec quelles chansons te sauver, avec quels parents te trouver ? Et quelle vérité pourras-tu confesser desormais? Nous trouverons d'autres rythmes dans les gouffres de notre chanson Nous déambulerons ce soir encore comme des acrobates, A travers paroles et sanglots, oracles de notre temps Nous ferons la différence pour y discerner les illusions Toi et moi, spectateurs et chanteurs d'une même oeuvre Fanatiques d'un pouvoir révolu Nos cris sont contestataires et nos petits écrits incendiaires Cette œuvre est pure fiction. Toujours dans le même décor et dans l'affolement de l'âme Ce soir, j'étouffe, j'ai besoin d'air Je veux commencer à partir d'ici, voir les choses autrement Adresser au monde mon propre "salut"
www.projethomere.com © 09.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info