Kad bih mogao (Rouvas)
Στο μυαλό μου την εικόνα σου συγκρατώ στέκομαι στο χθες, φοβάμαι και δε ζητώ παγώνω το βλέμμα δεν μπορούσα να φωνάξω, να κρατηθώ άδειες λέξεις κι η αλήθεια μας στο κενό να `ρχοσουν σ’ εμένα Αν μπορούσα να σου πω πως θα `μαι αν μ’ αγγίξεις Αν μπορούσες μια στιγμή τις σκέψεις να κρύψεις Αν μπορούσες να το δεις πως είσαι δικιά μου Αν μπορούσες να αφεθείς για λίγο κοντά μου Τρέχω μόνος σαν το τέλος να κυνηγώ ο χρόνος ψέμα αφού κοντά μου δε σε κρατώ τα φώτα σβησμένα με τις σκέψεις της μορφής σου θα ξεχαστώ μ’ ένα χάδι της πνοής σου θ’ αναστηθώ να `ρχοσουν σ’ εμένα Αν μπορούσα να σου πω πως θα `μαι αν μ’ αγγίξεις Αν μπορούσες μια στιγμή τις σκέψεις να κρύψεις Αν μπορούσες να το δεις πως είσαι δικιά μου Αν μπορούσες να αφεθείς για λίγο κοντά μου		U svojoj glavi tvoju sliku čuvam stojim u prošlosti, bojim se i ne tražim sledjujem pogled Nisam mogao da viknem, da se suzdržim prazne reči i naša istina u praznini kad bi došla meni.. Kad bih mogao da ti kažem kakav ću biti ako me dodirneš kad bi mogla na jedan tren misli da sakriješ Kad bi mogla to da vidiš da si moja kad bi mogla da se prepustiš na kratko, uz mene Trčim sam, kao da jurim kraj vreme je laž, kad te ne držim uz sebe svetla su ugašena s mislima o tvom liku, odlutaću s jednim dodirom tvog daha, oživeću kad bi došla meni... Kad bih mogao da ti kažem kakav ću biti ako me dodirneš kad bi mogla na jedan tren misli da sakriješ Kad bi mogla to da vidiš da si moja kad bi mogla da se prepustiš na kratko, uz mene
neraidaBGD, Ivana © 09.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info