Pisara kerrallaan
Στάλα στάλα, στάλα στάλα
πέφτει απόψε η βροχή,
θα `θελα να `ρθώ στο σπίτι,
μα να είσαι μοναχή,
μια βαριά μελαγχολία μου
σκεπάζει την ψυχή.
Θά `ρθω και δε θα φύγω πια
απ’ τη δική σου αγκαλιά.
Ένα ένα, ένα ένα ξαναφέρνω
στο μυαλό τις στιγμές
που `χαμέ ζήσει με τον έρωτα
κι οι δυο, τα ωραία μας τα βράδια
να ξεχάσω δεν μπορώ.
Θά `ρθω και δε θα φύγω πια
απ’ τη δική σον αγκαλιά.
Στάλα στάλα, στάλα στάλα
μες στ’ αυλάκι το νερό,
δεν μπορώ άλλο να ζήσω
και θα έρθω να σε βρω,
τα φιλιά στην αγκαλιά σου
και τα χάδια να χαρώ.
Pisara kerrallaan
putoaa tänä iltana sade,
haluaisin tulla kotiin,
mutta ole yksin,
raskas alakuloni
peittää sielun.
Tulen enkä enää lähde
sinun syleilystäsi.
Yhden kerrallaan taas tuon
mieleen hetket
jotka olimme eläneet rakkaudessa
kumpikin, kauniita iltojamme
unhoittaa en voi.
Tulen enkä enää lähde
sinun syleilystäsi.
Pisara kerrallaan
aulassasi vesi,
en voi enää elää
ja tulla sinut löytämään,
suudelmista sylissäsi
ja halauksista iloitsemaan.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 10.12.2008