L'obscurité m'étreint
Η πόλη γκρίζα τα φώτα χαμηλά Και ένα δάκρυ στο πρόσωπο κυλά Κι η νύχτα απόψε στα μάτια μου ρωγμή Ποια χέρια σ’ αγγίζουν Ποιο χάδι ποιο κορμί; Είσ’ ακόμα μια πληγή Είσ’ αρρώστια μου κρυφή Και σε θέλω κάθε νύχτα πιο πολύ Είσ’ ακόμα μια πληγή Είσ’ αρρώστια μου κρυφή Δεν αντέχω μακριά σου ούτε στιγμή Μ’ αγκαλιάζει το σκοτάδι Στο κρεβάτι κάθε βράδυ Και δε βλέπω το δικό σου ουρανό Το μυαλό μου κύκλους κάνει Το παράπονο με πιάνει Που μ’ αφήνεις μ’ ένα όνειρο γυμνό Μ’ αγκαλιάζει το σκοτάδι Στο κρεβάτι κάθε βράδυ Μια συγγνώμη δε σου φτάνει, τι να πω; Και θα κάνω ό,τι ζητήσεις Φτάνει μόνο να γυρίσεις Τι σου φταίω που ακόμα σ’ αγαπώ; Η βρύση στάζει μου κάνει συντροφιά Στάλα στάλα για σένα μου μιλά Θολό το τζάμι το σώμα μου στεγνό Και χάνομαι απόψε στης νύχτας τον καπνό		La ville est grise les lumières basses Une larme coule sur le visage Et la nuit ce soir comme une fissure dans mes yeux Quelles mains te touchent Quelle caresse quel corps? Tu es encore blessure Ma maladie cachée Chaque nuit je te désire un peu plus Tu es encore blessure Ma maladie cachée Je me languis sans cesse loin de toi L'obscurité m'étreint Dans mon lit chaque soir Je ne vois pas ton horizon Mon cerveau tourne en rond J'ai envie de me plaindre Car tu me laisses avec un rêve nu L'obscurité m'étreint Dans mon lit chaque soir Un pardon ne te suffit pas, que dire? Je ferai ce que tu voudras Il suffit que tu reviennes Qu'y puis-je si je t'aime encore? Le robinet coule il me tient compagnie Goutte à goutte il me parle de toi La vitre est embuée mon corps asséché Je me perds ce soir dans la fumée de la nuit
stephellas, Stéphane © 14.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info