Ova noć će ostati
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουργιά μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο		Neću naći more gde ću živeti u duši ribe mačijem telu svake večeri izađem da se utopim nekad su zvezde nekad ivica ponora za nešto pokušavam da se uhvatim, kao brodolomnik moje godine, moju postelju, cigarete da ih ugasim Ova noć će ostati vekovima sleđena jer dve duše nisu našle utočište a došle su na svet kao stranci i osuđenici da dožive zemaljsku ljubav I ja sam nestala jedne večeri kao more je bio Kazancidisov glas zvezde su padale u lapavicu crn je mangup vreme i crna zmija srce mi je namignulo oseti miris ulja koje ovde gori i otisni se na put Ova noć će ostati vekovima sleđena jer dve duše nisu našle utočište a došle su na svet kao stranci i osuđenici da dožive zemaljsku ljubav
Vladimir Boskovic © 01.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info