Your look crippled my fate
Είχες το βλέμμα που σακάτεψε τη μοίρα μου
και μια σιωπή που τη στοιχειώναν μυστικά
ένα κατώφλι που περίμενε το τίποτα
και μια γάτα που τη λέγαν Σύλβια Πλαθ
Είχες μια χούφτα σκόνη αστέρια στην παλάμη σου
έτσι όπως γύριζες στον ύπνο σου γλυκά
μια κουρασμένη αγάπη, κρύα, λεία στην αγκάλη σου
κι ένα θάνατο αργό στα γιασεμιά
Κι εγώ που δε σε γνώριζα μα πάντα σ ‘αγαπούσα
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα
You had the look that crippled my fate
and a silence haunted by secrets
a doorstep awaiting nothingness
and a cat named Sylvia Plath
You had a handful of star dust on your palm
as you tossed and turned sweetly in your sleep
a tired love, cold, smooth in your arms
and a slow death in jasmines
And I who didn't know you but had always loved you
and I who was afraid of you and lived in your shadow
I had a lie to live for, and launched in the void
couldn't remember why I ached.
AthenaLeonti, Νανά Λεοντή © 16.03.2009