Недостајао си ми
Βρέθηκα πάλι
σε μαύρο χάλι
βρέθηκα πάλι
τη μορφή σου να ζητώ
Το νούμερό σου θυμάμαι ακόμα
κι ενώ είμαι λιώμα
σχηματίζω τον αριθμό
Μου έλειψες και πήρα να στο πω
δεν έπαψα ποτέ ποτέ να σ’ αγαπώ
μου έλειψες και θέλω να το ξέρεις
δεν έπαψες ποτέ ποτέ να μ’ ενδιαφέρεις
Μήνυμα σ’ αφήνω
πες μου τι θα γίνω
δεν αντέχω μακριά σου
τι κουράγιο να `χω
ζω μα δεν υπάρχω
μου `χει λείψει η αγκαλιά σου
Άλλο ένα βράδυ που τυρανιέμαι
άλλο ένα βράδυ που σε σκέφτομαι τρελά
Μου έλειψες και πήρα να στο πω
δεν έπαψα ποτέ ποτέ να σ’ αγαπώ
μου έλειψες και θέλω να το ξέρεις
δεν έπαψες ποτέ ποτέ να μ’ ενδιαφέρεις
Μήνυμα σ’ αφήνω
πες μου τι θα γίνω
δεν αντέχω μακριά σου
τι κουράγιο να `χω
ζω μα δεν υπάρχω
μου `χει λείψει η αγκαλιά σου
Μου έλειψες και πήρα να στο πω
δεν έπαψα ποτέ ποτέ να σ’ αγαπώ
μου έλειψες και θέλω να το ξέρεις
δεν έπαψες ποτέ ποτέ να μ’ ενδιαφέρεις
Нашла сам се опет
у безнађу,
нашла сам себе опет
како твој лик тражим...
Твог броја се још увек сећам
и док патим,
окрећем број...
Недостајао си ми и звала сам те да ти кажем,
нисам никада престала да те волим,
недостајао си ми и желим да то знаш,
ниси никада престао да ме занимаш...
Поруку ти остављам,
реци ми шта да радим,
не издржавам далеко од тебе....
Где да нађем храброст,
живим али не постојим,
недоcтајао ми је твој загрљај....
Још једну ноћ се мучим,
још једну ноћ као луда мислим о теби...
Недостајао си ми и звала сам те да ти кажем,
нисам никада престала да те волим,
недостајао си ми и желим да то знаш,
ниси никада престао да ме занимаш...
Поруку ти остављам,
реци ми шта да радим,
не издржавам далеко од тебе....
Где да нађем храброст,
живим али не постојим,
недоcтајао ми је твој загрљај....
Недостајао си ми и звала сам те да ти кажем,
нисам никада престала да те волим,
недостајао си ми и желим да то знаш,
ниси никада престао да ме занимаш...
Thalia011, Katarina © 17.03.2009