| #1 | Αγάπη φόνισσα
Στίχοι:
Μουσική:
Γύρισα πίσω να σε σώσω από την αντάρα,
κόκκινα ψάρια είχα δει στο όνειρο μου.
Σημαίνουν αίμα, της αγάπης και λαχτάρα,
και είπα μόνη να σηκώσω το σταυρό μου.
Και είπα μόνη, και είπα μόνη
και είπα μόνη θα σηκώσω το σταυρό μου.
Δεν είχε σβήσει η ανάσα μου από το σπίτι,
και εσύ ανάπνεες το άρωμα μίας ξένης.
Δεν ξέρω αν ήτανε Παρασκευή ή Τρίτη
και που ξημέρωνε, και που ξημέρωνε,
και που ξημέρωνε, το φως της οικουμένης.
Πετάς ανάσα στις φωτιές για να σε σώσω
μα εσύ καιγόσουνα από γυναίκα άλλη
και τότε είπα στο μαχαίρη να σε δώσω,
αγάπη φόνισσα και του μυαλού μου ζάλη.
Αγάπη φόνισσα, αγάπη φόνισσα,
αγάπη φόνισσα, και του μυαλού μου ζάλη.
Δεν είχε σβήσει η ανάσα μου από το σπίτι,
και εσύ ανάπνεες το άρωμα μίας ξένης.
Δεν ξέρω αν ήτανε Παρασκευή ή Τρίτη
και που ξημέρωνε, και που ξημέρωνε,
και που ξημέρωνε, το φως της οικουμένης. | #2 | Youtube στην 1η εκτέλεση: https://www.youtube.com/watch?v=eQSBVMhrCxo
Νέοι στίχοι:
Γύρισα πίσω να σε σώσω από την αντάρα,
κόκκινα ψάρια είχα δει στο όνειρο όνειρό μου.
Σημαίνουν αίμα, της αγάπης και λαχτάρα,
και είπα μόνη να σηκώσω το τον σταυρό μου.
Και είπα μόνη, και είπα μόνη
και είπα μόνη θα σηκώσω το τον σταυρό μου.
Δεν είχε σβήσει η ανάσα μου από το σπίτι,
και εσύ ανάπνεες το άρωμα μίας μιας ξένης.
Δεν ξέρω αν ήτανε Παρασκευή ή Τρίτη
και που ξημέρωνε, και που ξημέρωνε,
και που ξημέρωνε, ξημέρωνε το φως της οικουμένης.
Πετάς ανάσα στις φωτιές για να σε σώσω
μα εσύ καιγόσουνα καιγόσουν από γυναίκα άλλη
και τότε είπα στο μαχαίρη μαχαίρι να σε δώσω,
αγάπη φόνισσα και του μυαλού μου ζάλη.
Αγάπη φόνισσα, αγάπη φόνισσα,
αγάπη φόνισσα, φόνισσα και του μυαλού μου ζάλη.
Δεν είχε σβήσει η ανάσα μου από το σπίτι,
και εσύ ανάπνεες το άρωμα μίας ξένης.
Δεν ξέρω αν ήτανε Παρασκευή ή Τρίτη
και που ξημέρωνε, και που ξημέρωνε,
και που ξημέρωνε, ξημέρωνε το φως της οικουμένης.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Γύρισα πίσω να σε σώσω από την αντάρα,
κόκκινα ψάρια είχα δει στο όνειρό μου.
Σημαίνουν αίμα, της αγάπης και λαχτάρα,
και είπα μόνη να σηκώσω τον σταυρό μου.
Και είπα μόνη, και είπα μόνη
και είπα μόνη θα σηκώσω τον σταυρό μου.
Δεν είχε σβήσει η ανάσα μου από το σπίτι,
και εσύ ανάπνεες το άρωμα μιας ξένης.
Δεν ξέρω αν ήτανε Παρασκευή ή Τρίτη
και που ξημέρωνε, και που ξημέρωνε,
και που ξημέρωνε το φως της οικουμένης.
Πετάς ανάσα στις φωτιές για να σε σώσω
μα εσύ καιγόσουν από γυναίκα άλλη
και τότε είπα στο μαχαίρι να σε δώσω,
αγάπη φόνισσα και του μυαλού μου ζάλη.
Αγάπη φόνισσα, αγάπη φόνισσα,
αγάπη φόνισσα και του μυαλού μου ζάλη.
Δεν είχε σβήσει η ανάσα μου από το σπίτι,
και εσύ ανάπνεες το άρωμα μίας ξένης.
Δεν ξέρω αν ήτανε Παρασκευή ή Τρίτη
και που ξημέρωνε, και που ξημέρωνε,
και που ξημέρωνε το φως της οικουμένης. |
