| #1 | Σε θυμάμαι
Στίχοι:
Μουσική:
Σε θυμάμαι που σκαρφάλωνες τα τραμ
τέλος Οκτώβρη του σαράντα,
μ’ ένα πουλόβερ βυσσινί,
με ραγισμένη τα φωνή
να χανόσουνα για πάντα.
Δεν ήσουν μέλος της ΕΟΝ
νυν υπέρ πάντων ο αγών,
δεν φώναζες με πάθος,
περήφανος και γελαστός
έτρεμες κατά βάθος.
Σε θυμάμαι χειμώνα του τριάντα εφτά
στον Πειραιά και στην Ανάφη
μ’ ένα χαμόγελο χακί
κι η μέρα ίδια φυλακή,
ο ήλιος της ξυράφι.
Δεν ήσουν μέλος της ΕΟΝ
νυν υπέρ πάντων ο αγών,
δεν φώναζες με πάθος,
περήφανος και γελαστός
έτρεμες κατά βάθος. | #2 | Νέος δίσκος στην 1η εκτέλεση: Του καθημερινού βίου - 1986
Νέοι στίχοι:
Σε θυμάμαι που σκαρφάλωνες τα τραμ
τέλος Οκτώβρη του σαράντα,
μ’ ένα πουλόβερ βυσσινί,
με ραγισμένη τα τη φωνή
να λες θα χανόσουνα για πάντα.
Δεν ήσουν μέλος της ΕΟΝ
νυν υπέρ πάντων ο αγών,
δεν φώναζες με πάθος,
περήφανος και γελαστός
έτρεμες κατά βάθος.
Σε θυμάμαι χειμώνα του τριάντα εφτά
στον Πειραιά και στην Ανάφη
μ’ ένα χαμόγελο χακί
κι η μέρα ίδια φυλακή,
ο ήλιος της ξυράφι.
Δεν ήσουν μέλος της ΕΟΝ
νυν υπέρ πάντων ο αγών,
δεν φώναζες με πάθος,
περήφανος και γελαστός
έτρεμες κατά βάθος.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Σε θυμάμαι που σκαρφάλωνες τα τραμ
τέλος Οκτώβρη του σαράντα,
μ’ ένα πουλόβερ βυσσινί,
με ραγισμένη τη φωνή
λες θα χανόσουνα για πάντα.
Δεν ήσουν μέλος της ΕΟΝ
νυν υπέρ πάντων ο αγών,
δεν φώναζες με πάθος,
περήφανος και γελαστός
έτρεμες κατά βάθος.
Σε θυμάμαι χειμώνα του τριάντα εφτά
στον Πειραιά και στην Ανάφη
μ’ ένα χαμόγελο χακί
κι η μέρα ίδια φυλακή,
ο ήλιος της ξυράφι.
Δεν ήσουν μέλος της ΕΟΝ
νυν υπέρ πάντων ο αγών,
δεν φώναζες με πάθος,
περήφανος και γελαστός
έτρεμες κατά βάθος. |
